زهره ، سیاره پوشیده از ابر

( زهره ، ناهید ، ونوس ـ الهه زیبایی ، خواهر دو قلوی زمین ) 

زهره همانند عطارد به دور خورشید می گردد ، اما بسیار آسانتر از عطارد دیده می شود . هنگامی که

زهره به نزدیکترین فاصله ی خود از زمین می رسد به اندازه ای روشن است که حتی در نور روز هم

قابل مشاهده خواهد بود . البته به شرطی که موقعیتش در آسمان دقیقا مشخص شود . زهره دارای

 درخشش زیادی است و این به خاطر اتمسفر ضخیم سیاره ای است . اتمسفر ، نور خورشید را

 بسیار بهتر از یک سطح سنگی و خاکی منعکس می کند.

این تصویر که توسط کاوشگر  بین سیاره ای مارینر 10 گرفته شده ، اتمسفر کاملا پوشیده از ابر

زهره را نشان می دهد . اتمسفر زهره بسیار ضخیم تر از اتمسفر زمین است و شامل گازهای

خطرناک دی اکسید کربن و اسید سولفوریک می باشد . چون اتمسفر زهره گرما را نگه می دارد

( این حالت به نام اثرگلخانه ای مشهور است ) لذا سطح زهره به هنگام روز بسیار داغتر از عطارد

می باشد .

زهره نیزهمانند ماه به صورت هلال های مختلف در می آید . در مقارنه علیا نیم کره ، کاملا از  نور

 خورشید روشن گشته و به طرف زمین قرار دارد . در مقارنه سفلی ، تنها می توانیمسمت تاریک

را ببینیم ( اگر چه یک هلال همیشه قابل رویت است ) . در مقارنه ی سفلی زهره بزرگتر ببه نظر

 می رسد ، زیرا در این وضعیت زهره از هر زمان دیگری به زمین نزدیکتر است .

 اهله زهره با دوربین چشمی قابل رویت هستند و منجم مشهور گالیله با تلسکوپ ابتدایی خود در سال

1610 میلادی اهله زهره را رصد کرد . در آن زمان اکثر مردم اعتقاد داشتند که خورشید و سیارات

همگی به دور زمین می چرخند و همچنین زهره از خورشید  به زمین نزدیکتر است .  گالیله نشان داد

که زهره باید در حال چرخش به دور خورشید باشد و این یکی از ادله ای بود که تیوری زمین

محوری  را رد می کرد.

زهره در مدت 243 روز  به دور محور خود می چرخد که این مدت از زمان گردش زهره به دور

 خورشید یعنی 225 روز بیشتر است . حدود 2 ماه طول می کشد تا خورشید ( اگر از مییان ابر ها

قابل رویت باشد ) از غرب طلوع کند و در شرق غروب نماید .

زهره و زمین از لحاظ اندازه و مواد تشکیل دهنده جفتهای یکسانی هستند و هر دو  دارای هسته ی

 بزرگی  از آهن و نیکل و دیگر فلزات هستند ( از این جهت به آنان خواهران دو قلو می گویند ) .

اما از لحاظ سطح هر دو سیاره کاملا از یکدیگر متفاوت هستند . زیرا رشد گیاهی هرگز در زهره

اتفاق نمی افتد. اما اگر گیاهی در آن رشد می کرد گیاهان دی اکسید کربن را تبدیل به اکسیژن

می نمودند و ممکن بود حیات طولانی تری در سیاره دوام آورد .

زمین

اتمسفر زمین:

اتمسفر زمین دارای 21 درصد اکسیژن است و مابقی آن را اکثرا نیتروژن تشکیل می دهد. اتمسفر

 دارایمقادیر زیادی اکسیژن می باشد زیرا گیاهان به هنگام رشد  این ماده را از خود خارج می نمایند. 

 اگر گیاهان از بین بروند  اکسیژن هم از بین خواهد رفت و لذا زندگی جانداران منقرض خواهد شد.

مناطق بالایی جو رقیق  است حتی در آنجا و در ارتفاع 10کیلومتری تنها یک سوم غلظت هوای

 سطح دریا وجود دارد . لایه  بسیار نازک 25 کیلومتری ازن یک لایه بسیار مهم حیاتی محسوب

می شود.  زیرا این لایه تشعشعات بسیار خطرناک خورشید را جذب می کند. شهاب سنگها در

 ارتفاع حدود 100 کیلومتری  می سوزند در حالی که سپیده دم در ارتفاع حتی بالاتری واقع می شود .

شفقها به وسیله ذراتی که توسط خورشیدمنتشر می شوند ایجاد می شوند که این حالت سبب می شود

تا لایه های بالایی جو بدرخشند. شفق ها معمولا در قطبین زمین اتفاق می افتند .شفق های معمولی

فقط یک نور ضعیف در نزدیکی افق هستند اما بعضا به شکل کمان هایروشن نیز دیده می شوند.

کره زمین در منظومه خورشیدی منحصر به فرد است . زیرا در سطح آن مقادیر زیادی آب وجود

 دارد . زمین در هر روز یکبار به دور محور خود می چرخد .

محور زمین به همان جهتی اشاره دارد که زمین در خط سیر سالانه اش به دور خورشید آن را دنبال

 می کند . در 21 ماه ژوئن قطب شمال کره زمین نسبت به خورشید در بزرگترین زاویه اش قرار

دارد که تابستان را برای نیم کره ی شمالی به ارمغان می آورد . در نیمه زمستان (21 دسامبر) قطب

شمال از خورشید دور خواهد شد که باعث می شود خورشید در افق پایینی از آسمان قرار گیرد و

روز ها به کوتاهترین میزان خود برسد.

در حالیکه زمین مملو از تنوع حیاتی خیره کننده است سایر سیارات منظومه شمسی فاقد حتی

ابتدایی ترین صورت های حیاتی می باشند . اگر کره زمین فقط چند میلیون کیلومتر به خورشید

نزدیکتربود امکان داشت که زمین هم مانند زهره تبدیل به یک جهنم واقعی بشود و یا اگر چند

کیلومتر دورتر بود همانند مریخ تبدیل به یک سیاره سرد و مرده می شد.

عطارد " سیاره سوزان "

( تیر ـ عطارد )

عطارد دومین سیاره ی کوچک منظومه ی شمسی می باشد . کمی از ماه بزرگتر و سطحش پوشیده از

حفره هایی همانند ماه است .  هسته ی آهنی عظیم آن موجب شده تا از هر سیاره ی دیگری در

منظومه شمسی  به جز زمین دارای چگالی بیشتری باشد . هر چهار سیاره ی خاکی دارای مقادیر

 زیادی آهن و سیلیکون و دی گر عناصر سنگین می باشد. 

اگر انسان جرات بکند که بر سطح عطارد قدم بگذارد مانند این است که روی استخوان های پوسیده ی

 یک دنیای مرده راه می رود . در عطارد هوایی وجود ندارد و سطح آن خشک است . سطح عطارد

به هنگام روز در زیر اشعه خورشید سرخ می شود در حالی که شب هنگام عطارد از سرد ترین

نقاط روی زمین نیز سرد تر است .

عطارد در مدت 88 روز به دور خورشید می گردد که یک سال آن محسوب می شود و اما 59 روز

طول می کشد تا یک بار به دور محور خود بچرخد . این بدان معناست که حرکت خورشید در آسمان

عطارد بسیار کند است به گونه ای که 3 ماه طول می کشد تا خورشید از یک افق به افق دیگر برود .

احتمال می رود هنگامی که عطارد جوان بوده در طی چند ساعت به دور محورش می گشته اما کشش

جاذبه ای خورشید حرکت عطارد راکند کرده است . همانگونه که کشش زمین باعث شده تا یک 

 نیم کره ماه به سمت ما برگردد ودر همان حال باقی بماند .

به نظر می رسد که هرگونه حیات در عطارد غیر ممکن باشد . اگر حیات موجود در عطارد به وسیله

گرمای وحشتناک  از بین نرود قطعا به وسیله تشعشعات ناشی از خورشید که سلول های حیاتی را از

بین می برد نابود خواهد شد .